Dla osób cierpiących z powodu problemów w sferze emocjonalnej, przeżywających trudności w relacjach z innymi, będących w kryzysie. Jeśli doświadczasz stanów lękowych, dolegliwości somatycznych, masz obniżony nastrój, niskie poczucie własnej wartości, zauważasz u siebie wzrastającą drażliwość i wybuchowość, doświadczasz silnego stresu lub masz doświadczenie traumy – psychoterapia jest właściwą metodą, by dojść do siebie.
Psychoterapia polega na systematycznych rozmowach raz w tygodniu (ok. 50 min), w czasie których pacjent opowiada o swoich emocjach, przeżyciach, trudnościach, relacjach. W trakcie pierwszych spotkań ustalane są cele terapii (do ewentualnej zmiany, jeśli zajdzie taka potrzeba) i ogólne wytyczne (takie jak regularność sesji, poufność itp.). W trakcie kolejnych stopniowo buduje się przymierze terapeutyczne oraz relacja sprzyjająca otwartości i nadziei. Psychoterapia nie polega na udzielaniu rad albo sugerowaniu rozwiązań, przeciwnie, ma pomagać pacjentowi w znajdowaniu własnych dróg i wspierać jego samodzielność.
Charakterystyczną cechą prowadzonej przeze mnie psychoterapii jest interakcyjność, polegająca na uważności i zintensyfikowanym dzieleniu się informacją zwrotną. Dzięki temu pacjent w czasie jednej sesji jest wielokrotnie konfrontowany z tym, jak treści, które wnosi na spotkaniu, oddziaływują, co znaczą, jak wpływają na mnie (jako odbiorcę komunikatów), ale i na niego samego (jak siebie traktuje, co sam do siebie i o sobie mówi). Drugą ważną cechą sposobu, w jaki pracuję, jest omawianie kontekstu egzystencjalnego pacjenta, a w szczególności jego osobistej odpowiedzialności za własnej życie. Interakcyjność, nieustanny feedback oraz przyjmowanie perspektywy własnego sprzymierzeńca znacząco skracają niezbędny proces terapeutyczny.